Page 176 - kpi18630
P. 176
“ปี๊นนน.... ปี๊นนน...” ชายคนขับแท๊กซี่ที่ก�าลังจะเข้าไปส่งผู้โดยสารที่อยู่
ท้ายซอย ยังคงกระหน�่าบีบแตรและกะพริบไฟหน้าใส่รถฝั่งตรงข้ามอย่างต่อเนื่อง
ด้วยความมั่นใจในประสบการณ์การขับรถของตัวเองมาหลายสิบปี
“กะพริบไฟใส่แล้ว มันยังจะขับสวนเลนออกมาอีก ได้ใบขับขี่มายังไง
กันวะ ไปบอกให้มันรีบถอยเลย” ชายคนขับแท๊กซี่เปิดประตูรถออกมายืนตะโกน
โหวกเหวก ท�าเอาสังวาลย์ต้องเลี่ยงเดินไปหารถคู่กรณีทั้ง ๔ คันที่วิ่งสวนเลนออกมา
ซึ่งทั้ง ๔ คัน ล้วนแต่เป็นรถของผู้ปกครองนักเรียน ระหว่างนั้น รถอีกคันก็ขับมา
จ่อท้ายรถทั้ง ๔ คันเพิ่มเข้าไปอีก รวมในขณะนี้เป็น ๕ ต่อ ๑
ใช้เวลากับฝั่งตรงข้ามได้ไม่นาน สังวาลย์ก็ใช้วิจารณญาณของตนเองตัดสิน
ปัญหานี้ ด้วยการเดินกลับมาหาชายคนขับรถแท๊กซี่ ซึ่งตอนนี้กลับเข้าไปนั่งในรถ
ตามเดิมพร้อมที่จะขับรถเดินหน้าเต็มก�าลัง ความคาดหวังที่ต้องการคือรถทั้งห้าคัน
จะต้องถอยหลังหลีกทางให้เขา
“ขอโทษนะครับพี่ ผมว่าพี่ยอมถอยให้หน่อยแล้วกันนะครับ...”
สังวาลย์ยกเหตุผลว่า ชายคนขับรถคันที่หนึ่งของฝั่งตรงข้ามเป็นมือใหม่
หัดขับ เพิ่งได้รถป้ายแดงมาไม่ถึงอาทิตย์ ส่วนอีกสี่คันที่จ่อท้ายต่างก็มีผู้หญิงเป็น
คนขับ แถมสองในสี่คน ยังไม่มีใบขับขี่อีกต่างหาก และเมื่อรวมเข้ากับระยะทางใน
การถอยอีกเกือบ ๒๐ เมตรแล้ว ผู้ที่สมควรจะเป็นฝ่ายถอยก็เห็นจะเป็นไปตามที่
สังวาลย์ได้พิจารณาด้วยความรอบคอบแล้ว แม้จะไม่ถูกต้องตามกฎหมายและ
กฎจราจร รวมถึงไม่ถูกใจชายคนขับรถแท๊กซี่ด้วยก็ตาม
“ผมว่าพี่ขับรถแม่นกว่าฝั่งโน้น ถอยไปหลบตรงนั้นก่อนนะพี่... อ้อ...
ฝั่งนั้นเขาฝากมาขอโทษพี่ด้วย เขาบอกว่ายังขับรถไม่ค่อยช�านาญ” สังวาลย์ยกมือ
วันทยาหัตถ์ตลอดเวลาในการไกล่เกลี่ย ก่อนจะชี้มือไปยังที่ว่างข้างทางซึ่งน่าจะใช้
ระยะทางในการถอยไม่เกิน ๖ เมตร เพื่อหลบทางให้รถอีกฝั่งไปได้
“อะไรกันวะ มาถูกเลนแท้ๆ ยังต้องถอยให้อีก” เป็นไปตามที่สังวาลย์
คาดการณ์ว่าคงจะได้รับการตอบกลับด้วยความไม่พอใจ แต่ก็ยังรู้สึกเบาใจไปได้บ้าง
เมื่อเห็นชายคนขับรถแท๊กซี่เข้าเกียร์ถอยหลัง สังวาลย์รีบไปยืนคอยก�ากับการถอย
175
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 175 21/3/2561 BE 10:00
