Page 169 - kpi18630
P. 169
ที่ตอนนี้บอกเวลาเจ็ดโมงสิบห้านาที แล้วรีบเดินกลับไปประจ�าต�าแหน่งที่หน้า
โรงเรียนอีกครั้ง เขาไม่ลืมที่จะหยิบนกหวีดสีขาวคู่กายมาสะบัดน�้าลายที่คั่งค้างอยู่
ข้างในออกไป
นกหวีดตัวนี้ สังวาลย์หาซื้อมาด้วยเงินของตัวเอง ส่วนนกหวีดที่บริษัทแจก
ให้ดูเหมือนเสียงของมันจะดังไม่เพียงพอต่อความต้องการของสังวาลย์ นกหวีดนับ
เป็นอุปกรณ์ส�าคัญในการท�างานที่ใช้งานได้จริง ใช้เป็นประจ�า อานุภาพของมันช่าง
ทรงพลัง สามารถสะกดให้รถเดินหน้า ถอยหลัง หรือหยุดก็ยังได้ ทว่าในบางครั้งก็
ต้องแลกมาด้วยความไม่พอใจของผู้ที่ถูกมันสะกดเช่นกัน
เมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ เคยมีผู้ปกครองของเด็กในโรงเรียนที่หวังดีเอา
นกหวีดมาให้สังวาลย์ ตั้งใจให้ใช้สลับสับเปลี่ยนกับนกหวีดคู่กาย แต่ด้วยขนาด
อันใหญ่โตของนกหวีดที่ใหญ่ราวก�าปั้นของเขา บวกกับสีของนกหวีดและสายคล้องคอ
ที่เป็นลายธงชาติ ท�าเอาสังวาลย์ต้องออกปากปฏิเสธไป แม้จะเป็นแค่พนักงานรักษา
ความปลอดภัย แต่การด�ารงไว้ซึ่งความเป็นกลางน่าจะท�าให้การท�างานของเขาราบรื่น
และเข้ากับทุกคนได้ดีกว่า ใช่แต่จะปฏิเสธนกหวีดสีธงชาติ ผู้ปกครองอีกรายที่หวังดี
น�าพัดรูปตีนสีแดงมาให้หวังคลายร้อน ก็ได้รับการปฏิเสธไปเช่นกัน
นอกจากนกหวีดแล้ว ที่ขาดไม่ได้ก็คือกระบองกับกุญแจมือ แต่จะว่าไปเจ้า
สองสิ่งที่ว่าก็เป็นเพียงแค่เครื่องประดับที่ช่วยให้เครื่องแบบพนักงานรักษาความ
ปลอดภัยชัดเจนขึ้นมากกว่า เพราะตลอดอาชีพการเป็นพนักงานรักษาความ
ปลอดภัย สังวาลย์ไม่เคยใช้งานกระบองกับกุญแจมือเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“ปรี๊ดดด...” สิ้นเสียงนกหวีดยาว รถยนต์คันหนึ่งก็แล่นมาจอดหน้าประตู
โรงเรียน เด็กชายคนหนึ่งก้าวขาลงมาจากรถ ท่าทางดูจะยังไม่ค่อยตื่นสนิทดีนัก
คนขับรถหน้าตาสะสวยสมวัย ลดกระจกลง แล้วตะโกนออกมาเบาๆ จากในรถว่า
“ตั้งใจเรียนนะลูก แล้วตอนเย็นแม่จะมารับ” เด็กชายพยักหน้ารับหงึกๆ ใช้นิ้วมือ
เขี่ยขี้ตาออกเล็กน้อย ก่อนจะเดินเข้าโรงเรียน
“ปิ๊ดๆ ...” สังวาลย์เป่านกหวีดสั้นกระชับติดกันสองครั้ง ท�าเอาคุณแม่ต้อง
รีบเร่งเครื่องรถออกไป
168 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 168 21/3/2561 BE 10:00
