Page 162 - kpi18630
P. 162
ที่ยืนรออยู่กลางห้อง กลับเป็นคนที่เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีโอกาสได้เจอ
หน้าที่นี่ พิชานนท์...ลูกชายนอกสมรส
“เป็นไปได้ยังไง...”
“สวัสดีครับ คุณเมฆา ทางเราเลือกใช้ร่างนี้เพราะพิจารณาข้อมูลที่ส่งผ่าน
หัวสมองมา ว่าคุณจะให้การตอบสนองได้ดีที่สุด” เด็กหนุ่มทักทายเขาด้วยน�้าเสียง
เป็นมิตร
เมื่อชายวัยกลางคนตั้งใจพิจารณาให้ดีจึงเห็นว่าร่างพิชานนท์ตรงหน้าเป็น
เพียงภาพสามมิติที่เกิดจากเครื่องฉายบนเพดานห้องเท่านั้น ไม่ใช่มนุษย์ที่มีเลือด
เนื้อลมหายใจจริง
“คุณ...คุณเป็นตัวอะไร”
“ผมคือนายกรัฐมนตรี ไม่สิ พูดแบบนี้คุณอาจจะไม่เข้าใจ เท่าที่เราได้รับ
ข้อมูลมา ดูเหมือนสมองคุณจะได้รับความกระทบกระเทือน จนลืมข้อมูลพื้นฐาน
หลายอย่างของประเทศนี้ ดังนั้นเราจะอธิบายให้ละเอียดขึ้น ผมคือระบบ
คอมพิวเตอร์ของรัฐสภาซึ่งท�าหน้าที่นายกรัฐมนตรีภายใต้การมอบอ�านาจจาก
ประชาชนอีกที”
ภาพลวงตาของพิชานนท์ช่วยอธิบายหลักการเมืองการปกครองในระบอบ
ประชาธิปไตยของที่นี่ให้เขาฟังอย่างละเอียด ไทยที่พัฒนามาถูกทาง จนกลายเป็น
ประเทศชั้นแนวหน้าของโลก ประชาชนมีส่วนร่วมในการตัดสินใจแทบทุกอย่าง
ตั้งแต่เข้าสหัสวรรษใหม่ได้ไม่นาน พลเมืองอายุ ๑๘ ปีขึ้นไปสามารถใช้สิทธิโหวตลง
คะแนนผ่านเว็บไซต์หรือแอปพลิเคชั่น ส่วนห้าปีหลังสุดพัฒนาไปถึงขั้นใช้ชิพประจ�า
ตัวประชาชนที่ฝังอยู่ในหัวสมองเพื่อส่งความคิดเห็น ลงคะแนนเสียง ร่วมกันตัดสิน
ใจในเรื่องต่างๆ ได้ในระดับวันต่อวัน
“หมายความว่านายกรัฐมนตรีในปัจจุบันคือผลรวมของคนไทยทั้งประเทศ
อย่างนั้นเหรอ” เขาคิดตามค�าพูดอีกฝ่าย
161
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 161 21/3/2561 BE 10:00
