Page 163 - kpi18630
P. 163
“ถูกต้องครับ ตามหลักประชาธิปไตย เสียงทุกคนเท่าเทียมกัน เมื่อมีการ
ตัดสินใจเรื่องใด ระบบคอมพิวเตอร์ของรัฐสภาอย่างผมจะท�าหน้าที่เป็นศูนย์กลาง
รวบรวมความคิด สรุปผลลงคะแนนของประชาชนแล้วดูว่าเสียงข้างมาก เลือก
ตัดสินใจไปทางใด อย่างเช่นล่าสุดมีประชาชน ๗๐% เห็นด้วยกับการงดใช้
ถุงพลาสติกในวันจันทร์ถึงศุกร์ในขณะที่ ๒๐% ไม่เห็นด้วย ส่วน ๑๐ % โนโหวต
ทางรัฐสภาจึงประกาศนโยบายเลิกใช้ครับ”
เมฆาตื่นตะลึงกับความจริงตรงหน้า แทนที่เขาจะมีโอกาสได้กระชาก
หน้ากากผู้น�าเผด็จการ เรื่องราวกลับหักมุมไปอีกทาง นั่นคือประเทศไทยแห่งนี้มี
ระบบการเมืองการปกครองเป็นประชาธิปไตยชนิดประชาชนมีส่วนร่วมในทุกการ
ตัดสินใจ โดยผู้แทนในทุกกระทรวงและข้าราชการคอยท�าหน้าที่เสมือนแขนขา
สนับสนุนแปรสภาพความคิดเหล่านั้นให้ออกมาเป็นรูปธรรม
“ผมไม่อยากจะเชื่อว่าจะเป็นไปได้...” เขาพูดเสียงสั่น “ที่ประเทศไทยเจริญ
ก้าวหน้าแบบนี้ เป็นผลจากประชาชนคนธรรมดาอย่างนั้นเหรอ”
“ถูกต้อง ไม่เห็นแปลกเลยนี่ครับ” นายกรัฐมนตรีตอบ
ยามมองร่างพิชานนท์ตรงหน้า เมฆาก็คิดได้ว่าขณะที่เขาอาศัยอยู่ในมิตินี้
ในหัวคงมีชิพถ่ายทอดความคิดเห็น แสดงสิทธิเหมือนประชาชนชาวไทยคนอื่น
“ท�าไมทุกคนถึงเลือกทางที่ถูก เป็นคนดีเลือกเสียสละให้ประเทศได้ มัน
เกิดขึ้นได้ยังไง” เขาถามเสียงแหบแห้ง
“คุณเข้าใจคลาดเคลื่อนไปครับ” นายกรัฐมนตรีตอบข้อข้องใจ “ระบบ
การเมืองการปกครอง ไม่ได้ผูกโยงกับเรื่องความดีในระดับปัจเจกบุคคลแต่เป็นผล
รวมพฤติกรรมสังคมโดยรวม ประชาชนทุกคนเพียงเข้าใจหลักการพื้นฐาน พวกเขา
ร่วมกันตัดสินใจเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้สังคม ก็จะส่งผลให้คุณภาพชีวิตในสังคมดี มีความ
สุขไปด้วย เป็นการท�าเพื่อตัวเองตามหลักเหตุและผลเท่านั้นเองครับ”
เมฆายอมรับว่าไม่เคยคิดถึงแง่มุมนี้มาก่อนเลย เขาเคยชินกับสังคมแบบ
มือใครยาวสาวได้สาวเอา จนไม่อยากเชื่อว่าถ้าสังคมเลือกเดินไปอีกทาง ผลลัพธ์จะ
แตกต่างออกไปขนาดนี้
162 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 162 21/3/2561 BE 10:00
