Page 241 - kpi16607
P. 241
ดุลอำนาจ ในการเมืองการปกครองไทย
แท้จริงแล้ว ความเชื่อที่ว่าระบบบริหารราชการแผ่นดินแบบรวมศูนย์
ในปัจจุบันสามารถทำหน้าที่พัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่นได้ดีกว่า และมีประสิทธิภาพ
มากกว่าองค์กรปกครองท้องถิ่นนั้น อาจจะเคยเป็นความจริงเมื่อกว่า 50 ปีที่แล้ว
แต่ในปัจจุบันนี้ ได้กลายเป็นมายาคติไปแล้ว
ข้อเท็จจริงที่พบและพิสูจน์ได้ในเชิงประจักษ์จากการสำรวจในครั้งนี้ยืนยัน
ได้ว่า โครงสร้างฐานเศรษฐกิจและสภาวะทางเศรษฐกิจในท้องถิ่นต่างๆ มีความ
แปลกแยกแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง อีกทั้งมีปัญหาเชิงซ้อนมากมาย เกินขีดความ
สามารถของระบบบริหารราชการแผ่นดินแบบรวมศูนย์แบบดั้งเดิม ซึ่งมีกลไกการ
ประมวลข้อมูล การตัดสินใจและการสั่งการจากศูนย์กลางลงไปตามลำดับชั้น
การบังคับบัญชา ให้ส่วนราชการในพื้นที่ปฏิบัติตามระเบียบ นโยบายแบบเดียวกัน
ทั้งประเทศ ย่อมไม่สามารถประมวลข้อมูลและตัดสินใจสั่งการได้อย่างถูกต้อง
ทุกเรื่องทุกเวลาได้เป็นธรรมดา
ทางเลือกที่ดีกว่าสำหรับอนาคตคือการเร่งกระจายอำนาจองค์กรปกครอง 233
ส่วนท้องถิ่นเป็นผู้รับผิดชอบหลักในการพัฒนาเศรษฐกิจของท้องถิ่น ด้วยการ
ทบทวน ปรับปรุงและยกเลิกกลไกการคุมตีกรอบการทำหน้าที่ของ องค์กร
ปกครองส่วนท้องถิ่นแบบเดิมๆ ให้องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีอิสระในการริเริ่ม
กิจกรรมด้านการพัฒนาเศรษฐกิจได้อย่างกว้างขวาง ยกระดับขีดความสามารถ
ด้านการพัฒนาเศรษฐกิจและฐานรายได้ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
ให้สามารถพึ่งตัวเองได้ในระยะยาว
ในอีกด้านหนึ่ง รัฐบาลต้องเร่งปรับโครงสร้างการปกครองท้องถิ่นเสียใหม่
ให้มีองค์กรปกครองท้องถิ่นมีขนาดใหญ่ หรือมีโครงสร้างที่เอื้ออำนวยให้ท้องถิ่น
ในจังหวัดหรือในกลุ่มจังหวัดหนนึ่งๆ สามารถร่วมกันริเริ่มแผนงานและโครงการ
พัฒนาเศรษฐกิจขนาดใหญ่ สามารถสร้างฐานเศรษฐกิจที่มีห่วงโซ่เศรษฐกิจ
เชื่อมต่อกันได้อย่างสมบูรณ์ มีประสิทธิภาพ และยั่งยืนได้มากขึ้น
สรุปสั้นๆ ว่า หากองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมีอิสระและมีขีดความ
สามารถในการริเริ่มกิจกรรมเพื่อการพัฒนาเศรษฐกิจท้องถิ่นได้มากกว่าที่เป็นอยู่
กิจกรรมด้านการพัฒนาเศรษฐกิจของท้องถิ่นจะมีความหลากหลายและสอดคล้อง
กับปัญหาและประเด็นท้าทายทางเศรษฐกิจในพื้นที่ต่างๆ ได้มากกว่านี้
สถาบันพระปกเกล้า
