Page 107 - kpiebook67019

106 การจัดการความขัดแย้งด้วยการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท กรณีชุมชนสันติสุขบ้านทับทิมสยาม 07
ตำาบลบักดอง อำาเภอขุนหาญ จังหวัดศรีสะเกษ

1) ในการจัดการความขัดแย้งจำาเป็นต้องวิเคราะห์ พิจารณา
บริบท ความสลับซับซ้อนของปัญหา สภาพปัญหา จำานวนคู่กรณีที่พิพาทกัน

ความรุนแรงของปัญหา ระยะเวลาที่เกิดขึ้น โดยเชิญคนที่เกี่ยวข้องและ
มีอำานาจตัดสินใจเข้ามาในกระบวนการ หากเป็นเรื่องขัดแย้งที่มีความซับซ้อน
มีคู่กรณีเกี่ยวข้องจำานวนมาก ควรให้ความสำาคัญต่อกิจกรรมเวทีชุมชน

เป็นพิเศษ ไม่ควรทำาเพียงการประชาพิจารณ์ แต่ควรสร้างการรับรู้ให้เท่ากัน
ในประเด็นสาธารณะ ให้ประชาชนได้ส่งเสียง ได้แสดงความคิดเห็น

เพื่อนำามาสู่การตัดสินใจร่วมกันของชุมชนต่อไป เรียกได้ว่าเป็นการจัดการกับ
ความแตกต่างด้วยการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทและผู้นำาแบบอำานวยความสะดวก
(dealing with difference via mediated negotiations and facilitative

leadership) ซึ่งเป็นการบูรณาการทั้งการส่งเสียงของประชาชน และ
ข้อตกลงที่เกิดความพึงพอใจ

2) ปัจจัยแห่งความสำาเร็จในการไกล่เกลี่ยมีหลายปัจจัย การใช้
ภูมิปัญญาในชุมชนเป็นสิ่งสำาคัญในการทำาให้เกิดความไว้วางใจ ระบบอาวุโส

ระบบวัฒนธรรม จารีต กล่าวคือ องค์ประกอบของคนกลางที่มีความหลากหลาย
มีอาวุโส มีผู้นำาจิตวิญญาณ มีการทำาพิธีเช่นขอขมา มีคู่กรณีที่มีอำานาจ
ตัดสินใจมาร่วม และการติดตามผล รวมถึงเข้าไปพัฒนาหากคู่กรณีมีปัญหา

ในเรื่องของรายได้

3) กติกาของชุมชน กำาหนดการใช้ทรัพยากรร่วมกันเป็นกติกาของ
ชุมชน เพื่อเป็นมาตรการป้องกันความขัดแย้งที่จะเกิดขึ้น โดยการกำาหนด

กติกามาจากผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในชุมชน ในประเด็นการใช้ทรัพยากร
การอนุรักษ์ทรัพยากรร่วมกัน เช่น ทรัพยากรด้านป่าไม้ โดยอาจมีการให้

ข้อมูลในเรื่องข้อกฎหมายด้านสิ่งแวดล้อม การใช้ การอนุรักษ์ทรัพยากร
อย่างยั่งยืนประกอบการพูดคุย

inside_ .indd 106 26/10/2566 10:54:12