Page 112 - kpiebook67003
P. 112
ต�ร�งท์ี� 3.4: ก�รใช้เช็คำเป็นำเคำร้�อังม้อัผ่อันำเวล้�ชำ�ระหนำี�
สัญญ�ก่้ย่้มเงินำ เช็คำ
ท�ำหน้ำที่เป็นมูลหนี้ประธำนระหว่ำง ท�ำหน้ำที่เป็นเครื่องมือในกำรให้
ผู้กู้และผู้ให้กู้และท�ำให้ผู้ให้กู้เป็น เครดิตทำงกำรเงินแก่ผู้กู้ กล่ำวคือผู้กู้
ผู้ทรงเช็คโดยชอบด้วยกฎหมำย 150 ได้เวลำในกำรช�ำระหนี้เงินกู้เพิ่มเติม
อีก 2 เดือนและมีกำรก�ำหนดจ�ำนวน
เงินโดยเพิ่มดอกเบี้ยอีกร้อยละ 3 ต่อปี
เข้ำไปในจ�ำนวนสั่งจ่ำย
(เช็คไม่อำจก�ำหนดให้มีกำรช�ำระ
ดอกเบี้ยลงบนตรำสำรได้)
ต่อมำเมื่อถ่งวันที่ลงในเช็คปรำกฏิว่ำธนำคำรปฏิิเสธกำรจ่ำยเงิน
1,040,000 บำท เนื่องจำกไม่มีเงินในบัญชีพอจ่ำย หำกผู้ให้กู้ประสงค์
จะด�ำเนินคดีอำญำกับผู้กู้ ตำมพระรำชบัญญัติว่ำด้วยควำมผิดอันเกิดจำก
กำรใช้เช็ค พ.ศ. 2534 ผู้ให้กู้มีหน้ำที่น�ำสืบให้ได้ควำมว่ำจ�ำเลย
สั่งจ่ำยเช็คพิพำทให้โจทก์เพื่อช�ำระหนี้ที่มีอยู่จริงและบังคับได้ตำมกฎหมำย
กำรกระท�ำของจ�ำเลยจ่งจะครบองค์ประกอบควำมผิดตำมพระรำชบัญญัติ
ว่ำด้วยควำมผิดอันเกิดจำกกำรใช้เช็ค พ.ศ. 2534 มำตรำ 4 ซ่่งบัญญัติว่ำ
150 เพิ่งอ้าง, มำตรำ 904 อันผู้ทรงนั้น หมำยควำมว่ำ บุคคลผู้มีตั�วเงินไว้ในครอบครอง โดยฐำนเป็นผู้รับเงิน หรือ
เป็นผู้รับสลักหลัง ถ้ำและเป็นตั�วเงินสั่งจ่ำยให้แก่ผู้ถือ ๆ ก็นับว่ำเป็นผู้ทรงเหมือนกัน
102 กฎหมายที่่�เก่�ยวกับการที่ำาสััญญาที่างแพ่่งที่่�อาจก่อให้เกิดความไม่เป็็นธรรมเน่�องจากความไม่เสัมอภาคของค่่สััญญา
