Page 93 - kpiebook65071
P. 93
92 บทบัญญัติทางกฎหมายว่าด้วยสิทธิที่จะถูกลืม (Right to be Forgotten)
และแนวทางแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ประกาศข้อมูลเองได้โดยตรงโดยไม่ต้องกระทำาผ่าน URL ที่เชื่อมโยงไปยัง
เว็บเพจต่าง ๆ ที่มีข้อมูลส่วนบุคคลอยู่ จึงเท่ากับว่าผู้ให้บริการโปรแกรมสืบค้น
ข้อมูลถูกกำาหนดให้เป็นผู้ที่มีหน้าที่ตามกฎหมาย ที่จำาต้องปฏิบัติตามเช่นนี้
ผู้ให้บริการโปรแกรมสืบค้นข้อมูลก็อาจยกเอาข้ออ้างดังกล่าวมาใช้เป็น
ข้อยกเว้นในการดำาเนินการตามการร้องขอใช้สิทธิร้อง ขอให้นำาข้อมูล
ออกจากโปรแกรมสืบค้นข้อมูลของเจ้าของข้อมูลส่วนบุคคลได้
สิ่งที่พึงพิจารณาในการบังคับใช้ข้อยกเว้นนี้อีกประการหนึ่งคือ
การเก็บรักษาข้อมูลส่วนบุคคลนั้นจำาเป็นต่อการปฏิบัติหน้าที่ตามกฎหมาย
ในการประกาศหรือไม่ หากว่าในการประกาศเผยแพร่ข้อมูลส่วนบุคคลดังกล่าว
มีคำาสั่งจากเจ้าหน้าที่กำาหนดระยะเวลาในการประกาศ หรือมีการระบุไว้
โดยชัดแจ้งว่าประกาศนี้จะบรรลุวัตถุประสงค์ได้ก็ต่อเมื่อได้สิ้นสุดระยะเวลาใด
เวลาหนึ่งแล้ว เช่นนี้การใช้สิทธิร้องขอให้นำาข้อมูลออกจากโปรแกรมสืบค้น
ข้อมูลของเจ้าของข้อมูลส่วนบุคคลจึงไม่อาจเกิดขึ้นในระหว่างที่ระยะเวลา
ดังกล่าวยังไม่สิ้นสุดกำาหนดการ ด้วยเหตุเพราะการประกาศนั้นยังเป็น
การประกาศที่ดำาเนินการภายในระยะเวลาที่ชอบด้วยกฎหมายอยู่นั้นเอง
และในทางกลับกันผู้ให้บริการโปรแกรมสืบค้นข้อมูล ก็ไม่อาจอ้างข้อยกเว้น
ดังกล่าวนี้เพื่อใช้ปฏิเสธไม่ดำาเนินการตามการร้องขอใช้สิทธิร้องขอให้นำาข้อมูล
ออกจากโปรแกรมสืบค้นข้อมูลของเจ้าของข้อมูลส่วนบุคคลได้เช่นเดียวกัน
หากปรากฏว่าระยะเวลาดังกล่าวได้สิ้นสุดลงแล้ว
อย่างไรก็ตาม มีบางกรณีที่กฎหมายแห่งรัฐสมาชิกได้กำาหนดให้
เว็บเพจเป็นผู้มีหน้าที่ตามกฎหมายในการเผยแพร่ข้อมูลส่วนบุคคลแทนที่จะ
เป็นผู้ให้บริการโปรแกรมสืบค้นข้อมูล กรณีดังกล่าวนี้จึงเท่ากับว่าผู้มีหน้าที่
ต้องปฏิบัติตามกฎหมาย คือ เว็บเพจนั้น ๆ ที่มีข้อมูลส่วนบุคคลปรากฏอยู่
ทำาให้ผู้ให้บริการโปรแกรมสืบค้นข้อมูล ไม่อาจใช้ข้อยกเว้นดังกล่าวนี้ปฏิเสธ
ไม่ยอมดำาเนินการตามการร้องขอใช้สิทธิในการลบข้อมูลออกจากผลการค้นหา
