Page 70 - kpiebook65071

69

และอำานาจตามกฎหมาย 83

หน้าที่ของผู้ควบคุมข้อมูลส่วนบุคคลในการลบ ทำาลายข้อมูล
ส่วนบุคคลตามมาตรา 37 (3) ของพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล

พ.ศ. 2562 นั้นแสดงให้เห็นว่าสิทธิที่จะถูกลืมในระบบกฎหมายไทยนั้นไม่ได้
ถูกคุ้มครองเฉพาะกรณีที่เจ้าของข้อมูลส่วนบุคคลเรียกร้องให้มีการลบ ทำาลาย
ข้อมูลส่วนบุคคลเท่านั้น ตัวผู้ควบคุมข้อมูลส่วนบุคคลมีหน้าที่ตามกฎหมาย

จะต้องลบหรือทำาลายข้อมูลส่วนบุคคลเมื่อพ้นกำาหนดระยะเวลาการเก็บ
รักษา หรือที่ไม่เกี่ยวข้องหรือเกินความจำาเป็นตามวัตถุประสงค์ในการเก็บ

รวบรวมข้อมูลส่วนบุคคลนั้น นอกเหนือจากการลบ ทำาลายจากการร้องขอ
ของเจ้าของข้อมูลส่วนบุคคลอีกด้วย

3.1.2 กรอบในการวิเคราะห์สิทธิที่จะถูกลืมตามพระราชบัญญัติ
คุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562

สิทธิในการร้องขอให้มีการลบหรือทำาลายหรือทำาให้ข้อมูล

ส่วนบุคคลเป็นข้อมูลที่ไม่สามารถระบุตัวบุคคลโดยเจ้าของข้อมูลส่วนบุคคล
มาตรา 33 และหน้าที่ในการลบทำาลายข้อมูลส่วนบุคคลตามมาตรา 37 (3)

แสดงให้เห็นว่าสิทธิที่จะถูกลืมในมิติของข้อมูลส่วนบุคคลตามแนวคิดและ
ทฤษฎีที่เกี่ยวข้องดังที่กล่าวในบทที่ 2 นั้นได้ถูกรับรองโดยเฉพาะในกฎหมาย
ว่าด้วยการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลของประเทศไทย อย่างไรก็ตาม มีประเด็น

ให้ต้องศึกษาและวิเคราะห์ต่อไปว่ามาตรการทางกฎหมายข้างต้นสอดคล้อง
กับมาตรฐานการคุ้มครองสิทธิที่จะถูกลืมในระดับสากลหรือไม่ เพื่อประโยชน์

ในการศึกษาและวิเคราะห์ดังกล่าว งานวิจัยนี้จึงขอเสนอกรอบในการวิเคราะห์
องค์ประกอบของสิทธิที่จะถูกลืมของกฎหมายต่างประเทศในประเด็นดังกล่าว
สามารถแสดงได้ตามตารางที่ 3-3 ดังนี้

83 Ibid, มาตรา 77.