Page 7 - kpiebook65071
P. 7
6 บทบัญญัติทางกฎหมายว่าด้วยสิทธิที่จะถูกลืม (Right to be Forgotten)
และแนวทางแก้ไขกฎหมายที่เกี่ยวข้อง
ข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 จะไม่ได้บัญญัติถึงสิทธิที่จะถูกลืมเอาไว้โดยชัดแจ้ง
ในตัวบทกฎหมาย
อย่างไรก็ตาม จากการศึกษาและวิเคราะห์กฎหมายในเชิงเปรียบเทียบ
งานวิจัยนี้ พบว่า การไม่บัญญัติถึงสิทธิที่จะถูกลืมและรายละเอียดเกี่ยวกับ
การนำาข้อมูลส่วนบุคคลออกจากการแสดงข้อมูลโดยไม่จำาเป็นต้องลบหรือ
ทำาลายข้อมูลส่วนบุคคลนั้น อาจส่งผลให้ผู้ควบคุมข้อมูลส่วนบุคคลที่เป็น
ผู้ให้บริการสืบค้นข้อมูลออนไลน์ไม่อาจปฏิบัติหน้าที่เพื่อคุ้มครองสิทธิที่จะถูกลืม
ตามพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562 ได้
เจ้าของข้อมูลส่วนบุคคลซึ่งเป็นบุคคลธรรมดา สามารถอาศัยสิทธิ
ตามมาตรา 33 แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคล พ.ศ. 2562
เรียกร้องให้ผู้ควบคุมข้อมูลส่วนบุคคล ซึ่งหมายรวมถึงทั้งผู้ทำาการเก็บรวบรวม
และเผยแพร่ข้อมูลส่วนบุคคล (เช่น สำานักพิมพ์) และผู้ให้บริการสืบค้น
ข้อมูลออนไลน์ (เช่น Google) ทำาการ “ลบ” “ทำาลาย” หรือ “ทำาให้ข้อมูล
ส่วนบุคคลกลายเป็นข้อมูลที่ไม่อาจระบุตัวตนได้” อย่างไรก็ตาม ผู้ควบคุม
ข้อมูลส่วนบุคคลที่เป็นผู้ให้บริการสืบค้นข้อมูลส่วนบุคคล เช่น Google
อาจดำาเนินการได้เพียงนำาข้อมูลส่วนบุคคลของผู้ร้องออกจากผลการค้นหา
ซึ่งก็ถือได้ว่าเป็นการดำาเนินการเพื่อความคุ้มครองความเป็นส่วนตัวของ
เจ้าของข้อมูลส่วนบุคคลแล้ว โดยไม่ต้องทำาการลบหรือทำาลายข้อมูล
ส่วนบุคคล ซึ่งอาจเป็นข้อมูลที่ถูกเผยแพร่โดยผู้ควบคุมข้อมูลส่วนบุคคล
อีกรายหนึ่ง เช่น สำานักพิมพ์ เป็นต้น
งานวิจัยนี้ พบข้อจ�ากัดในการคุ้มครองสิทธิที่จะถูกลืมอันเนื่อง
มาจากความแตกต่างของกฎหมายเกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิที่จะถูกลืมนั้น
ไม่ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในทุกประเทศ ด้วยเหตุนี้ การคุ้มครอง
สิทธิในความเป็นส่วนตัวในมิติของการร้องขอให้น�าข้อมูลออกจากระบบ
ซึ่งถูกคุ้มครองในประเทศหนึ่งนั้น อาจไม่ได้มีการคุ้มครองในอีกประเทศหนึ่ง
