Page 151 - kpiebook64013
P. 151
4. การให้ความเห็นชอบบุคคลซึ่งสมควรได้รับแต่งตั้งเป็น
นายกรัฐมนตรีตามมาตรา 27
ทั้งนี้ เมื่อพิจารณาจากพัฒนาการของระบบรัฐสภาใน
ประเทศไทยโดยเฉพาะในส่วนของวุฒิสภา เริ่มจากรัฐธรรมนูญแห่ง
ราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2475 ที่กำาหนดให้รัฐสภาเป็นระบบ
สภาเดียวโดยมีสมาชิกสองประเภท ได้แก่ สมาชิกประเภทที่ 1 มาจาก
การเลือกตั้ง และสมาชิกประเภทที่ 2 มาจากการแต่งตั้ง โดยสมาชิก
ประเภทที่ 2 จะทำาหน้าที่ให้ความช่วยเหลือกลั่นกรองงานของสมาชิก
ประเภทที่ 1 เพื่อให้การทำางานเกิดประโยชน์แก่ประชาชนมากที่สุด
ดังเหตุผลที่นายปรีดี พนมยงค์ แถลงต่อสภาผู้แทนราษฎรว่า
“…ที่เราจําต้องมีสมาชิกประเภทที่ 2 ไว้กึ่งหนึ่ง ก็เพื่อที่จะ
ช่วยเหลือผู้แทนราษฎร ในฐานะที่เพิ่งเริ่มมีการปกครองแบบรัฐธรรมนูญ
เราย่อมทราบอยู่แล้วว่า ยังมีราษฎรอีกเป็นจํานวนมากที่ยังไม่ได้รับ
การศึกษาเพียงพอที่จะจัดการปกครองป้องกันผลประโยชน์ของตนเอง
ได้บริบูรณ์ ถ้าขืนปล่อยมือให้ราษฎรเลือกผู้แทนโดยลําพังเองในเวลานี้
แล้ว ผลร้ายก็จะตกอยู่แก่ราษฎร เพราะผู้ที่จะสมัครไปเป็นผู้แทนราษฎร
อาจเป็นผู้ที่มีกําลังในทางทรัพย์ คณะราษฎรปฏิญาณไว้ว่า ถ้าราษฎร
ได้มีการศึกษาเพียงพอแล้ว ก็ยินดีที่จะปล่อยให้ราษฎรได้ปกครองตนเอง
โดยไม่จําเป็นต้องมีสมาชิกประเภทที่ 2 ฉะนั้นจึงวางเงื่อนไขไว้ ขอให้
เข้าใจว่าสมาชิกประเภทที่ 2 เป็นเสมือนพี่เลี้ยงที่จะช่วยประคองการงาน
ให้ดําเนินไปสมตามความมุ่งหมายของรัฐธรรมนูญ และเป็นผู้ป้องกัน
ผลประโยชน์อันแท้จริง...”
ราษฎร ผู้แทนคณะรัฐมนตรีคนหนึ่ง และประธานคณะกรรมาธิการสามัญคนหนึ่ง
ซึ่งเลือกกันเอง ระหว่างประธานคณะกรรมาธิการสามัญในวุฒิสภาทุกคณะเป็น
กรรมการ เพื่อวินิจฉัย
151
