Page 74 - b29258_Fulltext
P. 74
เป็นอย่างดี แต่เมล็ดนั้นก็ไม่แตกกล้าสักที เขารู้สึกท้อแท้เสียใจมาก วันเวลา
ผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว สามเดือนต่อมาฤดูร้อนย่างกรายมาถึงแล้ว
ชายชราผู้เป็นพ่อกำาหนดว่าวันนี้จะเป็นวันคัดเลือกดอกไม้ของลูก
ลูกทุกคนต่างอุ้มกระถาง ดอกไม้ที่ออกดอกบานสะพรั่งอย่างสวยสดงดงาม
มาให้ผู้เป็นพ่อชม เพื่อรอการคัดเลือก ชายชราเดินตรวจดอกไม้ที่สวยงาม
ในมือของลูก ๆ ทีละคน จากบุตรชายคนโตมาจนถึงบุตรชายคนที่ 4
โดยมิได้หยุดเลย เมื่อเดินมาถึงแก้ว บุตรชายคนสุดท้องซึ่งยืนถือกระถาง
ดินเปล่า ที่ไม่มีทั้งต้นไม้และดอกไม้ ชายชราจึงหยุดอยู่ตรงนั้น แก้วนำ้าตา
ไหลพราก กล่าวกับบิดาอย่างสำานึกผิดว่า “พ่อครับผมขอโทษ ผมไม่มีดอกไม้
จะมอบให้พ่อ” ชายชรากลับยิ้มและกล่าวอย่างเมตตาว่า “ลูกเอ๋ย สิ่งที่
เจ้ามอบให้พ่อนั้นมีค่ายิ่งกว่าดอกไม้มากมายนัก”
ลูกชายทุกคนเมื่อได้ฟังก็ต่างมองหน้ากันชายชราจึงเปิดเผยความลับ
ต่อลูก ๆ ว่า ที่แท้เมล็ดพืชที่ตนแจกแก่ทุกคนนั้น เป็นเมล็ดพืชที่นำาไปคั่ว
จนสุกแล้ว ดังนั้น ต้นไม้ที่ผลิดอกสวยงามเหล่านั้น ล้วนมาจากเมล็ดพืชจาก
ที่อื่นไม่ใช่เมล็ดพืชที่ผู้เป็นพ่อแจกให้ กระถางดินเปล่าของลูกชายคนเล็ก
จึงเป็นสักขีพยานยืนยันความซื่อสัตย์ของเขา สุดท้ายชายชราจึงกล่าวอบรม
ลูก ๆ ว่า “ขอให้ลูก ๆ จงเป็นคนที่ซื่อสัตย์เถิด ความซื่อสัตย์เป็นสมบัติ
อันลำ้าค่าของคนเรา”
ชายชราผู้มองการณ์ไกล มิได้มองหาลูกชายที่แข็งแรงรำ่ารวย หรือ
เฉลียวฉลาดเลย หากแต่มองหาลูกชายที่ซื่อสัตย์จริงใจ แม้แก้วจะมีเพียง
กระถางว่างเปล่า แต่ใจของเขางดงามยิ่งกว่าดอกไม้ใด ๆ
74
