Page 250 - 23154_Fulltext

245

อมร รักษาสัตย์ (2543). การจัดท ารัฐธรรมนูญฉบับประชาชน. กรุงเทพฯ ศูนย์สาธารณะประโยชน์และ

ประชาสังคม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

อมร จันทรสมบูรณ์ (2537). คอนสติติวชั่นแนลลิสม์ (Constitutionalism): ทางออกของประเทศไทย.
กรุงเทพฯ: สถาบันนโยบายศึกษา.

เอนก เหล่าธรรมทัศน์ (2538). สองนคราประชาธิปไตย : แนวทางปฏิรูป การเมือง เศรษฐกิจ เพื่อ
ประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.

เอนก เหล่าธรรมทัศน์ (2554). ประชาธิปไตยที่ประชาชนปกครองตนเอง. วารสารสถาบันวัฒนธรรม และ
ศิลปะ, 12(24), 26-32.

อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ (2550 ). ค าให้การอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ คดียุบพรรคประชาธิปัตย์. กรุงเทพฯ: พรรค
ประชาธิปัตย์.

ไอลอว์. (2558a). ใครร่างนั้นส าคัญไฉน?: เปรียบเทียบคณะกรรมาธิการยกร่างรัฐธรรมนูญสามชุดในรอบ

20 ปี. เข้าถึงเมื่อ 19 มิถุนายน 2565, จาก https://www.ilaw.or.th/node/3846

ไอลอว์. (2558b). ‘มีชัย ฤชุพันธุ์’ ร่างรัฐธรรมนูญทดแทนบุญคุณแผ่นดิน. เข้าถึงเมื่อ 15 มิถุนายน 2565,

จาก https://ilaw.or.th/node/3877

ไอลอว์. (2559). ก่อนท้องฟ้าจะสดใส: ประชามติ 7สิงหา ไม่อาจใช้อ้างความชอบธรรมให้ร่างรัฐธรรมนูญ.

เข้าถึงเมื่อ 21 มิถุนายน 2565, จาก https://ilaw.or.th/node/4241

ไอลอว์. (2562). ประวัติศาสตร์รัฐธรรมนูญ’21 ต้นแบบกติกาที่ให้อ านาจ ส.ว. แต่งตั้งเลือกนายกฯ. เข้าถึง
เมื่อ 12 มิถุนายน 2565, จาก https://ilaw.or.th/node/5267

Resolutioncon (2564). ขอคนละชื่อรื้อระบอบประยุทธ์. เข้าถึงเมื่อ 24 สิงหาคม 2564, จาก
https://resolutioncon.com/

ภาษาอังกฤษ

Ableitinger, A. (1966). The Movement toward Parliamentary Government in Austria since

1900: Rudolf Sieghart's Memoir of June 28,1903. Austrian History Yearbook, 2, 111-135.
https://doi.org/10.1017/S0067237800003465