Page 107 - kpi20973
P. 107
106
ท้างานร่วมกันโดยมี จิตค้านึงถึงส่วนรวมร่วมกัน ประกอบด้วย 3 ประการ ได้แก่ ประการที่ 1 การใส่ใจที่จะ
เข้าร่วมและเป็นส่วนหนึ่งในกิจกรรมของชุมชนทุกกิจกรรมด้วยความเติมใจ เสียสละ ไม่หวังในสิ่งตอบแทน
เพื่อให้เกิดความรักและความสามัคคีภายในชุมชน ประการที่ 2 การแบ่งปันอยู่ร่วมกันแบบพึ่งพาช่วยเหลือกัน
และกันดูแล ร่วมแรงร่วมใจและร่วมมือในกิจกรรมของส่วนรวมในชุมชนเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย และประการ
ที่ 3 การมีจิตส้านึกตระหนักในเรื่องของส่วนรวม ด้วยความเต็มใจและสมัครใจ โดยไม่หวังผลตอบแทน
เพื่อสร้างสรรค์ชุมชนสังคมที่ดี และท้าให้เกิดพลังในการขับเคลื่อนการพัฒนาในชุมชนของตน และการพัฒนา
องค์ความรู้ของกลุ่มควรดูสถานการณ์ความเป็นจริงและความต้องการของกลุ่มและชุมชนเป็นหลัก วิธีการ
และกระบวนการถ่ายทอดความรู้ ควรมีการสร้างเครือข่ายทั งในและภายนอกชุมชน โดยสมาชิกของชุมชน
มาร่วมมือกันในการพัฒนา ไม่ใช่ตัวของประชาชนคนใดคนหนึ่งหรือกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งกระท้ากิจกรรมเพียง
ล้าพัง แต่การประสานสร้างเครือข่ายการเรียนรู้ระหว่างชุมชนเป็นการส่งเสริมสนับสนุนให้เกิดกระบวนการ
เรียนรู้ที่รอบด้านมากยิ่งขึ น ในส่วนของผู้น้ามีบทบาทที่ส้าคัญในการขับเคลื่อนการพัฒนากระบวนการเรียนรู้
ในชุมชน ผู้น้าเปิดโอกาสให้สมาชิกชุมชนได้มีโอกาสร่วมคิด ค้นหาปัญหา ความต้องการที่สมาชิกในชุมชน
สนใจร่วมกัน รวมทั งค้นหาองค์ความรู้ดั งเดิมของคนในชุมชนเพื่อน้ามาปรับประยุกต์และต่อยอดให้ฐานการ
พัฒนาโดยชุมชนเกิดความยั่งยืนและมั่นคง รวมทั งผู้น้าจึงมีบทบาทส้าคัญในการที่กระตุ้นให้สมาชิกในชุมชน
มีจิตส้านึกในการพึ่งพาตนเองโดยกระบวนการมีส่วนร่วม เพื่อลดความเหลื่อมล ้าโดยใช้ชุมชนเป็นฐานการ
พัฒนา สอดคล้องกับ อติวิชญ์ แสงสุวรรณ (2558: 1-2) กล่าวว่า ความไม่เท่าเทียมกันในโอกาสของประชาชน
ในสังคมไทยยังไม่เท่าเทียมกัน เป็นการสะท้อนถึงปัญหาที่เป็นโครงสร้างในสังคม ประชาชนที่รับความ
เดือดร้อนจากความไม่เท่าเทียมของการเติบโตทางเศรษฐกิจและความแตกต่างของการเป็นเจ้าของทรัพยากร
ส่งผลต่อรายได้ที่แตกต่างกันมากระหว่างกลุ่มคนในสังคม อันสะท้อนถึงความไม่เท่าเทียมของโอกาสในการ
เข้าถึงทรัพยากรและสิทธิพื นฐาน รวมทั งความไม่เป็นธรรมด้านอ้านาจการต่อรอง ทั งความเหลื่อมล ้าด้าน
ความมั่นคงและรายได้การพัฒนาที่มีลักษณะของความไม่สมดุลส่งผลให้ผลประโยชน์ที่เกิดขึ นจากการพัฒนา
กระจายไปไม่ทั่วถึงทั งในเชิงพื นที่และกลุ่มบุคคล ความเหลื่อมล ้าด้านการกระจายโอกาส การเข้าถึงโครงสร้าง
พื นฐานและการบริการสาธารณะที่มีคุณภาพทั งด้านการศึกษา การเข้าถึงสวัสดิการสังคม และการเข้าถึง
แหล่งทุนและปัจจัยการผลิต การแก้ปัญหาจึงจ้าเป็นต้องก้าหนดกลไกเครื่องมือที่สอดคล้องกับกลุ่มเป้าหมาย
บริบทของพื นที่ และต้องให้ประชาชนในพื นที่มีส่วนร่วมในการตัดสินใจบริหารจัดการ ปัญหา ความต้องการ
จึงจะสามารถลดความเหลื่อมล ้า สร้างความเป็นธรรม และเพิ่มความเท่าเทียมของโอกาสได้อย่างยั่งยืน
