Page 246 - kpi19911

246

4.1.3 กระบวนการจัดการความขัดแย้งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

จากการวิจัยเชิงส ารวจประเด็นปัญหาความขัดแย้งตามแนวนโยบายของรัฐในพื้นที่ภาค
ตะวันออกเฉียงเหนือ 20 จังหวัด พบว่ามีกระบวนการจัดการความขัดแย้งทั้งหมด 5 รูปแบบ คือ
1.แก้ไขปัญหากันเองของคู่ขัดแย้ง(ประชุมกลุ่มเจรจาแก้ไขปัญหา)
2.ร้องเรียนต่อผู้น าชุมชน/ผู้บังคับบัญชา ให้แก้ไขปัญหา
3.ชุมนุมประท้วง/เรียกร้อง/คัดค้าน แสดงออกเชิงสัญลักษณ์

4.ร้องเรียนต่อหน่วยงานภาครัฐ
5.ฟ้องร้องด าเนินคดีต่อศาล
โดยผู้วิจัยได้วิเคราะห์และสรุปกระบวนการจัดการความขัดแย้งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือมาก

สุดไปหาน้อยที่สุด ตามล าดับดังนี้ คือ มากที่สุดคือการร้องเรียนต่อหน่วยงานภาครัฐ จ านวน 75 ประเด็น
เรื่อง รองลงมาคือ การชุมนุมประท้วง/เรียกร้อง/คัดค้าน แสดงออกเชิงสัญลักษณ์ จ านวน 70 ประเด็น
เรื่อง รองลงมาคือการร้องเรียนต่อผู้น าชุมชน/ผู้บังคับบัญชา ให้แก้ไขปัญหาจ านวน 69 ประเด็นเรื่อง
รองลงมาคือการแก้ไขปัญหากันเองของคู่ขัดแย้ง(ประชุมกลุ่มเจรจาแก้ไขปัญหา) จ านวน 32 ประเด็นเรื่อง

และล าดับสุดท้ายคือการฟ้องร้องด าเนินคดีต่อศาล จ านวน 31 ประเด็นเรื่อง ดังปรากฎในรายละเอียด
ตามตารางและแผนภูมิภาพดังต่อไปนี้

ก) ตารางแสดงกระบวนการจัดการความขัดแย้ง

ล าดับ กระบวนการจัดการความขัดแย้งที่พบ จ านวน คิดเป็น
ประเด็นเรื่อง ร้อยละ
1 ร้องเรียนต่อหน่วยงานภาครัฐ 75 75 %

2 ชุมนุมประท้วง/เรียกร้อง/คัดค้าน แสดงออกเชิงสัญลักษณ์ 70 70 %
3 ร้องเรียนต่อผู้น าชุมชน/ผู้บังคับบัญชา ให้แก้ไขปัญหา 69 69 %

4 แก้ไขปัญหากันเองของคู่ขัดแย้ง(ประชุมกลุ่มเจรจาแก้ไขปัญหา) 32 32 %
5 ฟ้องร้องด าเนินคดีต่อศาล 31 31 %
รวม 277*

ข) แผนภูมิแสดงจ านวนรูปแบบกระบวนการจัดการความขัดแย้งที่พบ

80
แก้ไข ั หากันเองของ
70 คู่ขัดแย้ง
60 ร้องเรียนต่อผู้น า
ชุมชน/ผู้ ังคั ั ชา
50
ชุมชุม ร ้วง/
40
เรียกร้อง/คัดค้าน
30
ร้องเรียนต่อหน่วยงาน
20 ภาครัฐ
10 ฟ้ องร้องด าเน นคดีต่อ
ศาล
0