Page 225 - kpi18630
P. 225
กลัวไง มึงกลัวอ�านาจ กลัวโดนหมายหัว กลัวโดนสองหมื่นเสียงที่เลือกไอ้เหี้ยนั่น
เกลียดหน้า กลัวโดนพวกรักประชาธิปไตยจนปากเปียกปากแฉะกล่าวหาว่าล้มล้าง
ประชาธิปไตย กลัวเหี้ยกลัวห่าอะไรมากมาย แต่ตอนมึงกากบาทในคูหา ไม่มีใครรู้
ว่ามึงกากบาทลงไป มึงตะโกนออกมาเป็นเสียงกากบาท มันชัดเสียจนเป็นบัตรดี
บัตรดีๆ สี่หมื่นบัตรที่บอกว่าที่จริงกูไม่ได้เกลียดประชาธิปไตย แต่กูไม่เอาพวกเหี้ย”
“แล้วพื้นที่เพจของมึงคือพื้นที่ของสี่หมื่นเสียงที่ว่านั่นเหรอ?”
“อาจใช่ หรืออาจไม่ใช่ ช่างแม่งสิ” มันหัวเราะ “ที่จริงมันก็คือพื้นที่ของ
คนที่คิดแบบเดียวกับเรา คนกาโหวตโนทั้งประเทศ คนที่ไม่ได้รังเกียจประชาธิปไตย
แต่รังเกียจตัวแทนของระบอบประชาธิปไตย รังเกียจคนที่เสนอหน้ามาท�างานได้
เพราะแม่งเส้นใหญ่ มีเครือข่ายอ�านาจหนุนหลัง พื้นที่ของเพจเราคือพื้นที่ของคน
ที่อยากเปลี่ยนแปลงระบบการเมืองเหี้ยๆ นี่ อยากเลือกคนที่ตัวเองอยากจะเลือก
จริงๆ ”
“คนเราจะเลิกกลัวก็ต่อเมื่อรู้สึกว่าปลอดภัย กูก็แค่สร้างพื้นที่ปลอดภัยไว้
ให้คนเข้ามาตะโกนได้สะดวกปาก ถ้ามึงสังเกตมึงจะเห็นแอคเคาท์ชื่อแปลกๆ เพียบ
นั่นทีมกูสร้างเองให้เป็นสมาชิกผีไว้กดไลก์กดแชร์เยอะๆ ให้ดูเหมือนมีสมาชิกเป็น
พัน เอาเงินพวกแม่งซื้อโฆษณาของเฟซบุ๊กให้แต่ละโพสต์ดันขึ้นหน้าแรกบ่อยๆ
ให้มีคนเห็นเยอะๆ เข้าร่วมกลุ่มกันเยอะๆ สี่ซ้าห้าหมื่น เท่านี้คนก็รู้สึกว่าพวกกู
เยอะว่ะ คนคิดแบบกูเยอะว่ะ กล้าพูดอะไรได้มากขึ้น สุดท้ายคนที่ยังศรัทธาใน
ระบอบประชาธิปไตยอยู่ก็เข้ามาร่วมพูดคุยกับเราจริงๆ ยอมเปิดเผยตัวเองจริงๆ
ลองถ้าคนหร็อมแหร็มเหมือนตอนที่มึงเปิดเพจครั้งแรก ใครมันจะกล้าเอาตัวเข้ามา
เสี่ยงได้วะ”
“หลังจากมึงตั้งกูให้ดูแลเพจ กูโทรไปหาพรรคพวกเก่าๆ ที่เคยท�างานด้วย
กันสมัยเป็นเอ็นจีโอมานั่งวางแผนงานท�าเพจด้วยกัน แล้วก็พากันหอบแผนไปเสนอ
ไอ้พรรคฝั่งตรงข้าม ตอนแรกมันไล่ตะเพิดไม่ให้เข้าพบด้วยซ�้า ก็แหงล่ะพวกกูเคย
ท�าอะไรกับพวกแม่งไว้มันก็คงคุ้นหน้าอยู่” มันหัวเราะ “กูตื้อจนมันยอมให้พบ
224 ÇÃó¡ÃÃÁàÃ×èͧÊÑé¹ “¾ÅàÁ×ͧ¡íÒÅѧä·Â”
01-288 Power of Thai People_Edit.indd 224 21/3/2561 BE 10:00
