Page 4 - kpi17724
P. 4
คำนำ
หลังจากการบังคับใช้รัฐธรรมนูญฉบับปี 2540 เป็นต้นมา
เปรียบได้กับจุดเริ่มต้นที่สำคัญของการพัฒนาความเป็นเมืองใน
ประเทศไทย มีการยกฐานะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในระดับ
สุขาภิบาลเป็นเทศบาลทั้งหมด 2,441 แห่งทั่วประเทศ ซึ่งก่อนหน้านั้น
(ช่วง พ.ศ. 2475-2535) มีจำนวลเทศบาลเพียง 134 แห่งเท่านั้น
อย่างไรก็ตามแม้เมืองหลายแห่งจะถูกยกระดับเป็นเทศบาลเพื่อให้รัฐ
สามารถตอบสนองความต้องการบริการสาธารณะได้รวดเร็วขึ้นแล้วก็ตาม
แต่พบว่าประเทศไทยยังคงประสบปัญหาเกี่ยวกับการบริหารจัดการเมือง
หลายประการด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นปรากฏการณ์ที่เรียกว่า “ระเบิด
คนเมือง” หรือการที่คนจำนวนมากหลั่งไหลเข้ามามารวมตัวกันในเมือง
เพื่อประกอบอาชีพและทำกิจกรรมอื่นๆ อันส่งผลให้เกิดปัญหาประชากร
ล้นเมืองตามมา หรือจะเป็นปัญหา “กรุงเทพฯเมืองเอกนคร” ซึ่งเกิดจาก
การพัฒนาที่กระจุกตัวอยู่ที่เมืองหลวงเมืองเดียว ทำให้กรุงเทพฯ มีสถานะ
เป็นเมืองโตเดี่ยวที่รวมศูนย์การพัฒนาเมืองด้านต่างๆ เอาไว้ เมื่อเป็นเช่น
นั้นย่อมส่งผลให้เกิดปัญหาอื่นๆ ตามมา เช่น การจราจรติดขัด ชุมชน
แออัด และความเหลื่อมล้ำด้านรายได้ เป็นต้น เพื่อลดปัญหาดังกล่าว
เราจึงควรหันกลับมาให้ความสำคัญที่ท้องถิ่นโดยมีองค์กรปกครอง
ส่วนท้องถิ่นเป็นแกนนำในการพัฒนาเมือง ทั้งนี้เพื่อให้การกระจายรายได้
การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน และการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชน
III
