Page 203 - kpi17724

พัฒนาเมืองบนฐานศักยภาพ โดยใชตัวแบบทุนทองถิ่น
บทที่ 4

“ตลาดน้ำยามเย็นอัมพวา” ถือเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์
หรือการท่องเที่ยวเชิงนิเวศน์ ที่สำคัญของประเทศดังคำกล่าวขานถึง
ตลาดน้ำแห่งนี้ว่าเป็น “เวนิสแห่งตะวันออก” ชุมชนอัมพวาตั้งอยู่ในพื้นที่
ตอนกลางของอำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม ซึ่งเป็นจังหวัดที่เล็ก

ที่สุดในประเทศไทย มีพื้นที่เพียง 4,167 ตารางกิโลเมตร ระยะทางจาก
กรุงเทพฯ ประมาณ 70 กิโลเมตร ใช้เวลาเดินทางโดยทางรถ ประมาณ
1 ชั่วโมง อัมพวาได้รับรางวัลอนุรักษ์สถาปัตยกรรมบ้านเรือนดีเด่น
ปี 2543 จากสมาคมสถาปนิกสยาม สามารถยืนยันถึงลักษณะเด่นด้าน

สถาปัตยกรรมและวิถีชีวิตของชุมชนริมน้ำภาคกลางแห่งเดียวที่ยังคง
อัตลักษณ์อยู่จนถึงปัจจุบัน

คนหนุ่มสาวละทิ้งถิ่น ชุมชนเงียบเหงา เศรษฐกิจชะงักและสังคมอ่อนแอ

๏ โครงข่ายการคมนาคมที่เปลี่ยนไปของสมุทรสงครามและ

อัมพวานี้เองที่ส่งผลต่อสภาพความเป็นอยู่ และโครงสร้างทาง
ประชากร เมื่อมีเส้นทางการคมนาคมเพิ่มขึ้น การเดินทาง
มีความสะดวก ทำให้เกิดการเคลื่อนย้ายประชากรจากชุมชน

อัมพวาออกไปยังจังหวัดใกล้เคียงและ กรุงเทพมหานคร
เพื่อไปเรียนหรือทำงานมากขึ้น ประชาชนที่ใช้เรือเป็นพาหนะ
เริ่มหันมาใช้รถแทน การใช้เรือเป็นเพียงการคมนาคมภายใน
ชุมชนใกล้เคียงเท่านั้น ในปี พ.ศ. 2546 (ก่อนการเกิดขึ้นมา
ของตลาดน้ำ) อัมพวามีประชากรเหลืออยู่ในชุมชนแค่

ประมาณ 5,000 คน โดยเป็นกลุ่มเด็กและผู้สูงอายุเป็นส่วน
ใหญ่ ที่ต้องอยู่ติดกับบ้านเรือน ส่วนคนหนุ่มสาวหรือวัยทำงาน
มักจะละทิ้งถิ่นฐานไปเรียนหรือทำงานในต่างจังหวัด เมื่อไม่มี

คนในชุมชน สิ่งที่ตามมาคือ ภาวะเศรษฐกิจในชุมชนเริ่มหดตัว
ซบเซา กำลังซื้อหดตัว เมื่อกำลังซื้อหดตัว รายได้ต่อคนจึงมี
น้อย ทำให้รายได้ไม่เพียงพอกับค่าใช้จ่าย และปัญหาหนี้สิน

190