Page 127 - kpi17724
P. 127
หลากหลายแนวคิดพัฒนาเมือง บทที่ 3
โทกุงาวะ อิเอยะสุ ท่านโชกุนเน้นการปกครองและวางหลักเกณฑ์ทุกด้าน
อย่างรัดกุมเพื่อผูกขาดอำนาจไว้ให้ลูกหลาน มีการจัดตั้งระบบ “ซังคิน
โคไต” ขึ้นมาควบคุมพวกไดเมียวหรือพวกขุนนางที่ต่างต้องการแย่งชิงกัน
เพื่อขึ้นเป็นโชกุนให้เข้ากับระบบราชการไว้ได้ทั้งหมด นอกจากนี้โชกุน
อิเอยะสุยังได้นำพาราษฎร ช่างฝีมือ พ่อค้า และโรนิง (ซามูไรไร้สังกัด)
ให้เข้าเมืองมาเพื่อขายแรงงานสร้างปราสาท คฤหาสน์ และโกดังเก็บสินค้า
ให้ท่านโชกุน มีการวางผังเมืองใหม่ เปลี่ยนเส้นทางการไหลของแม่น้ำ
ขุดคูคลอง และถมทางน้ำเพื่อเป็นเส้นทางเดินทาง มีการสร้างถนนเพื่อ
รองรับระบบราชการขนาดใหญ่ ส่งผลให้เอโดะเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในโลก
ในช่วงทศวรรษที่ 1700 (มีประชากรราว 1.25 ล้านคน) ด้านการรวบ
อำนาจจากกลุ่มไดเมียว (ขุนนาง) มาสู่ส่วนกลางนั้นส่งผลทางสังคมที่
สำคัญ คือ ชาวเอโดะและหัวเมืองใหญ่ต่างๆ สามารถลืมตาอ้าปากได้
เพราะไม่ตกอยู่ภายไต้การปกครองของขุนนางที่โหดเหี้ยมอีกต่อไป ระบบ
ใหม่ที่ขึ้นมาแทนที่คือ ระบบบาคุฟุหรือชนชั้นพ่อค้า เมื่อรัฐบาลโชกุน
สั่งห้ามการค้ากับต่างประเทศ พวกพ่อค้าและร้านไซบัตสึ (ร้านค้ารายใหญ่
ที่เป็นทั้งผู้ผลิตและผู้ค้า) ต่างหันมาให้ความสำคัญกับระบบตลาดและ
การกระจายสินค้าในประเทศแทน โดยทางการสนับสนุนการสร้าง
ทางหลวงที่แข็งแรง กำหนดมาตราวัดที่เป็นมาตรฐาน ระบบเงินตรา และ
ป้ายบอกราคา โดยมีสะพานนิฮงบาชิอันเป็นจุดเริ่มต้นของถนนทุกสายใน
ญี่ปุ่น เช่นเดียวกับจุดเริ่มต้นการค้าที่เริ่มต้นจากสะพานแห่งนี้ นวัตกรรม
การค้าปลีกยุคนั้นเจริญมากจนถือเป็นต้นแบบของการคลังสินค้าและระบบ
โลจิสติกส์ในปัจจุบัน
114
