Page 207 - kpi15695
P. 207
คํ า พิ พ า ก ษ า น่ า รู้
ค ดี ป ก ค ร อ ง ข อ ง อ ง ค์ ก ร ป ก ค ร อ ง ส่ ว น ท้ อ ง ถิ่ น
ซึ่งกรมการปกครองได้มีหนังสือ ที่ มท ๐๓๑๑.๒/๕๕๓๒ ลงวันที่
๒๒ มีนาคม ๒๕๔๔ ชี้แจงว่า การที่พระราชบัญญัติลักษณะปกครอง
ท้องที่ พระพุทธศักราช ๒๔๕๗ กำหนดคุณลักษณะของผู้ใหญ่บ้านว่า
จะต้องไม่เป็นภิกษุ สามเณร นักพรต หรือนักบวช นั้น อาจมีเหตุผล
เนื่องมาจากภารกิจหน้าที่ของผู้ใหญ่บ้านตามกฎหมายมีมากมาย
หลายอย่าง ในขณะที่ภิกษุ สามเณร ฯลฯ เป็นผู้ที่ต้องถือศีลและ
ประพฤติปฏิบัติทางศาสนา กฎหมายจึงได้บัญญัติห้ามผู้ใหญ่บ้าน
เป็นภิกษุ สามเณร นักพรต หรือนักบวช อย่างไรก็ตาม เพื่อให้ผู้ใหญ่บ้าน
สามารถลาอุปสมบทหรือบรรพชาได้ตามจารีตประเพณีของไทย โดยไม่
ต้องพ้นจากตำแหน่งผู้ใหญ่บ้านจึงได้มีการแก้ไขเพิ่มเติมมาตรา ๑๔
แห่งพระราชบัญญัติลักษณะปกครองท้องที่ พระพุทธศักราช ๒๔๕๗
โดยพระราชบัญญัติลักษณะปกครองท้องที่ (ฉบับที่ ๘) ๒ ประการ
ได้แก่ ผู้ใหญ่บ้านจะต้องลาอุปสมบทเป็นภิกษุเป็นระยะเวลาไม่เกิน
หนึ่งร้อยยี่สิบวันและได้รับอนุญาตจากผู้ว่าราชการจังหวัด ทั้งนี้ ก็ด้วย
เหตุผลที่ต้องการให้ผู้ว่าราชการจังหวัดได้มีการพิจารณาตรวจสอบว่า
ในระยะเวลาที่ผู้ใหญ่บ้านขอลาอุปสมบทนั้นจะมีผลกระทบให้เกิด
ความเสียหายแก่ภาระหน้าที่หรือไม่ รวมทั้งอาจมอบหมายให้ผู้ช่วย
ผู้ใหญ่บ้านดูแลปฏิบัติหน้าที่แทนระหว่างเวลาดังกล่าวได้ หากผู้ใหญ่
บ้านได้ปฏิบัติตามเงื่อนไขดังกล่าวแล้วก็ไม่เป็นเหตุให้พ้นจากตำแหน่ง
โดยผลแห่งบทบัญญัติดังกล่าวแต่อย่างใด
ดังนั้น การที่ผู้ฟ้องคดีนายเชาวริน ซึ่งเป็นผู้ใหญ่บ้านได้อุปสมบท
เป็นภิกษุ โดยมิได้ยื่นขอลาอุปสมบท และได้รับอนุญาตจากผู้ว่าราชการ
จังหวัด แม้จะยื่นใบลากิจต่อนายอำเภอก็ไม่ถือว่าเป็นการลาอุปสมบท
การที่ผู้ว่าราชการจังหวัดสั่งให้นายเชาวริน พ้นจากตำแหน่งผู้ใหญ่บ้าน
จึงชอบแล้ว
198
