Page 215 - kpi11530

คำพิพากษา“ใน”คดีปกครองขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
คำพิพากษา“ใน”คดีปกครองขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

และวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ บัญญัติให้การฟ้องคดีปกครอง

จะต้องยื่นฟ้องภายในเก้าสิบวันนับแต่วันที่รู้หรือควรรู้ถึงเหตุแห่งการฟ้อง
คดี เมื่อทางบริษัทผู้ฟ้องคดีนำคดีมาฟ้องในวันที่ ๒๖ พฤษภาคม ๒๕๔๖
จึงเกินกว่ากำหนด ๓๐ วัน ไม่เป็นไปตามกำหนดระยะเวลาในการฟ้องคดี

ทางบริษัทจึงได้ยื่นอุทธรณ์คำสั่งของศาลปกครองกลางที่ไม่รับ
คำฟ้องไว้พิจารณา

ศาลปกครองสูงสุดได้มีคำสั่งที่ ๒๖๖/๒๕๔๗ ว่า ตามมาตรา ๕๒
วรรคสี่ แห่งพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ. ๒๕๒๒ บัญญัติให้ฟ้อง
คดีภายในสามสิบวันนับแต่วันที่ได้รับแจ้งคำวินิจฉัยอุทธรณ์ และโดยที่
พระราชบัญญัติดังกล่าวไม่ได้บัญญัติถึงวิธีนับระยะเวลาไว้เป็นการเฉพาะ

จึงต้องนำหลักการนับระยะเวลาตามที่บัญญัติไว้ในประมวลกฎหมายแพ่ง
และพาณิชย์อันเป็นหลักทั่วไปมาใช้ ตามมาตรา ๑๙๓/๓ วรรคสอง
บัญญัติว่า ถ้ากำหนดระยะเวลาเป็นวัน สัปดาห์ เดือนหรือปี มิให้นับวัน
แรกแห่งระยะเวลานั้นรวมเข้าด้วยกัน ดังนั้น เมื่อ บริษัทผู้ฟ้องคดีได้รับ

แจ้งคำวินิจฉัยอุทธรณ์เมื่อวันที่ ๒๔ เมษายน ๒๕๔๖ วันที่ครบกำหนด
สามสิบวันที่ผู้ฟ้องคดีมีสิทธินำคดีมาฟ้องต่อศาล ตามมาตรา ๔๙ แห่ง
พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ.
๒๕๔๒ ประกอบกับมาตรา ๕๒ วรรคสี่ แห่งพระราชบัญญัติควบคุม

อาคาร พ.ศ. ๒๕๒๒ คือ วันที่ ๒๔ พฤษภาคม ๒๕๔๖ ซึ่งวันดังกล่าวตรง
กับวันเสาร์อันเป็นวันหยุดทำการ และวันถัดมาคือวันที่ ๒๕ พฤษภาคม
๒๕๔๖ เป็นวันอาทิตย์ จึงต้องนับวันที่เริ่มทำการใหม่ต่อจากวันที่หยุด
ทำการนั้นเป็นวันสุดท้ายของระยะเวลา ทั้งนี้ ตามประมวลกฎหมายแพ่ง

และพาณิชย์มาตรา ๑๙๓/๘ ดังนั้น วันสุดท้ายที่ผู้ฟ้องคดีมีสิทธิยื่นฟ้อง
ต่อศาลปกครอง คือวันที่ ๒๖ พฤษภาคม ๒๕๔๖ เมื่อผู้ฟ้องคดีได้ยื่น
คำฟ้องในวันดังกล่าวแล้ว จึงเป็นการยื่นคำฟ้องภายในกำหนดระยะเวลา
ตามมาตรา ๔๙ แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณา

กฎหมายควบคุมอาคาร