Page 844 - kpiebook65012

844

เกิดขึ้น) แนวคิดดังกล่ำวนี้เป็นทำงเลือกจำกข้อเสนอของกลุ่มนักวิชำกำร
(ส�ำนักมิชิแกน ที่อยู่ที่ University of Michigan - Ann Arbor) อำทิ

Campbell และคณะ ที่มองว่ำผู้เลือกตั้งชำวอเมริกำนั้นขำดซึ่งควำมรู้
เกี่ยวกับประเด็นทำงกำรเมือง และไม่มีโครงสร้ำงทำงอุดมกำรณ์ที่เป็น
ระบบระเบียบ ขณะที่ Key (1966) เสนอว่ำ “ผู้เลือกตั้งนั้นไม่ได้เป็น

พวกคนโง่” และพวกเขำมีควำมสำมำรถในกำรท�ำหน้ำที่เป็นพลเมือง
ในประชำธิปไตยแบบสำธำรณรัฐ โดยพวกเขำจะอัปเดตควำมเชื่อ

ของเขำผ่ำนควำมสำมำรถของรัฐบำล

กล่ำวอีกนัยหนึ่ง แม้ประชำชนอำจจะไม่ได้มีควำมรู้ควำมเข้ำใจ

ในกำรเมืองและระบบกำรเมืองที่ซับซ้อน หรือติดตำมข่ำวสำรบ้ำนเมือง
ตลอดเวลำ หรืออำจจะไม่สนใจกำรเมืองอย่ำงลึกซึ้ง แต่พวกเขำจะพิจำรณำ
ว่ำเขำจะเลือกคนที่อยู่ในอ�ำนำจเหล่ำนั้นอีกไหมผ่ำนจำกผลงำนที่พวกเขำท�ำ

กับเรื่องที่เขำสัมผัสได้ เช่น กำรว่ำงงำนที่เพิ่มขึ้น และตัวเลขรำยได้รวม
ของประเทศที่ลดลง รวมไปถึงกำรพิจำรณำตัวชี้วัดที่ไม่ต้องซับซ้อนจำก

ผลงำนที่ผ่ำนมำ อำทิ เรื่องกว้ำง ๆ ด้ำนควำมสำมำรถในกำรจัดกำรกับ
เศรษฐกิจ กำรสงครำม ควำมปลอดภัยสำธำรณะ เป็นต้น สิ่งที่ต้องเน้น
ก็คือเรื่องที่ประชำชนพิจำรณำอำจไม่ใช่ควำมสำมำรถในทำงนโยบำย

ของรัฐบำล (policy performance) ซึ่งอำจจะหมำยถึงกำรที่รัฐบำล
ได้ท�ำตำมที่ได้สัญญำหรือหำเสียงไว้ และมีกำรประเมินอย่ำงเป็นระบบ

กล่ำวอีกอย่ำงก็คือมันเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวของเขำที่เขำรู้สึกได้ และ
ในกำรประเมินบำงครั้งเขำใช้กระบวนกำรทำงด้ำนควำมรู้สึกและอำรมณ์
(cognitive and emotional)