Page 216 - kpi18630

ตราหน้าว่า “พวกหัวรุนแรง”
จนกระทั่งต้นปีที่แล้ว มันหอบลูกวัยขวบเศษกับภรรยามาเยี่ยมผมถึงบ้าน

พอผมถามถึงเรื่องการเมือง มันพูดสั้นๆ แค่ว่า กูพอแล้ว พร้อมกับยักไหล่ ผมไม่
เข้าใจแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร ถ้ามันอยากเล่ามันคงเล่าให้ฟังสักวัน
เอื้อมมือปิดไฟที่หัวเตียง วันนี้พอแค่นี้ก่อน หยิบโทรศัพท์มากดดูเป็นครั้ง

สุดท้าย
ผิดคาด ข้อความต่อมาดูเหมือนให้ก�าลังใจ
“มึงลองท�าอะไรสักอย่างสิ”

ผมขยี้ตา สลัดศีรษะไล่ความง่วง พิมพ์ข้อความตอบกลับ
“ท�าอะไรสักอย่าง? หมายความว่าไง”
“ก็ลองเคลื่อนไหวอะไรสักอย่าง เช่น ยื่นหนังสือประท้วง เป็นแกนน�า

การชุมนุมอะไรท�านองนี้”
“นี่ล้อเล่นให้กูข�าเฉยๆ ใช่มั้ยเนี่ย”

เงียบไปพักหนึ่ง ก่อนที่ข้อความจะดังขึ้นอีก “เออ...กูว่ากูไม่ได้ล้อเล่น
กูคิดจริงจังขึ้นมาว่ะ”
ผมขมวดคิ้ว พิมพ์ข้อความตอบกลับไป “อะไรของมึงวะ”

“ถึงจะแพ้การเลือกตั้งไปก็จริง แต่คะแนนไม่เอาใครมันสูงกว่าเป็นสองเท่า
มันมีความหมายอะไรบางอย่างนะ... กูเสียดายว่ะถ้าจะยอมแพ้ไปง่ายๆ แบบนี้

มึงน่าจะท�าอะไรสักอย่าง”
“ไม่ใช่ยื่นหนังสือประท้วงหรือจัดชุมนุมแน่ๆ เพราะอีกฝ่ายยังไม่ได้ท�าผิด
อะไรสักหน่อย ถ้ามึงคิดจะท�ามึงท�าเถอะ มึงถนัดกว่ากูเยอะ”

“กูไม่อยากท�าอะไรพวกนั้นแล้วว่ะ” คงจะเป็นเรื่องท�านอง ‘กูพอแล้ว’
ของมัน “อีกอย่างกูไม่ได้ไปร่วมสังฆกรรมกับการเลือกตั้งครั้งนี้ด้วย ตามกฎหมายกู
ไม่มีสิทธิ์แสดงความไม่พอใจผู้สมัครด้วยซ�้า”

“แล้วกูควรจะท�าอะไรดีวะ”

215
ʶҺѹ¾Ãл¡à¡ÅŒÒ

01-288 Power of Thai People_Edit.indd 215 21/3/2561 BE 10:00