Page 79 - kpi17724
P. 79
หลากหลายแนวคิดพัฒนาเมือง บทที่ 3 สิงค์โปร์มี “การจัดการต้นไม้เชิงรุก” กล่าวคือ ต้นไม้กว่า
หนึ่งล้านต้นภายไต้ความรับผิดชอบของ NParks นั้นได้รับการดูแลอย่างดี
จากรุกขกรหรือนักศัลยกรรมต้นไม้ใหญ่ที่ได้รับใบอนุญาตอย่างเป็นทางการ
จากรัฐบาล รุกขกรเหล่านี้คือผู้ที่เชี่ยวชาญเกี่ยวกับการตัดแต่งต้นไม้
โรคต้นไม้ การสงวนรักษาพันธุ์ไม้ และการขยายพันธุ์ไม้ ชาวสิงค์โปร์
เชื่อว่าต้นไม้ที่มีอายุมากกว่าร้อยปีหรือต้นไม้ที่อยู่ ณ พื้นที่หนึ่งๆ
มาเป็นเวลานานนั้นคือมรดกที่แสนล้ำค่าของชาติซึ่งจะทำลายไม่ได้ ต้นไม้
เหล่านั้นคือสัญลักษณ์สำคัญที่แสดงให้เห็นว่าความรักในธรรมชาติและ
ความรู้สึกรักเมืองในสวนของชาวสิงค์โปร์นั้นไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้น หากแต่ผ่าน
ร้อนหนาวมากว่าร้อยปี ในปี 2001 จึงเกิดแผนการรักษามรดกต้นไม้
(The Heritage Trees Scheme) ขึ้น เพื่อรักษาต้นไม้เหล่านี้และเพื่อให้คน
รุ่นหลังได้รับรู้ถึงความหวงแหนที่คนรุ่นก่อนมีต่อมรดกสีเขียวเหล่านี้
ปัจจุบันมีต้นไม้เก่าแก่ 160 ต้นที่ถือเป็นมรดกต้นไม้ตามแผนการดังกล่าว
นอกจากนี้ตาม “กฎหมายเพื่อสวนสาธารณะและต้นไม้” ของ
สิงค์โปร์ยังระบุให้พื้นที่ป่าตอนกลางและตะวันตกของประเทศเป็นพื้นที่ป่า
สงวนที่ห้ามประชาชนรุกล้ำหรือเข้าไปทำป่าไม้อย่างเด็ดขาด นอกจากนี้
ยังมีป่าสงวน “Bukit Timah” และ “Central Catchment” ซึ่งมีขนาด
รวมกัน 20037.5 ไร่ พื้นที่แห่งนี้เป็นป่าเก่าแก่ที่ยังคงมีขนาดเท่าเดิมแหล่ง
สุดท้ายของสิงค์โปร์ซึ่งอยู่ภายไต้การดูแลของ NParks มีการปลูกป่าเพิ่ม
พื้นที่สีเขียวเป็นประจำทุกปี พร้อมทั้งการกำจัดวัชพืชไม้เลื้อยต่างถิ่นที่ขึ้น
มารบกวนพืชสายพันธุ์พื้นเมือง เพื่อไม่ให้สายพันธุ์ดั้งเดิมนั้นถูกทำลายไป
ทางชายฝั่งตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศคือพื้นที่ของป่าสงวน “Sungei
Buloh Wetland” อันเป็นมรดกแห่งอาเซียนแห่งแรกของประเทศสิงค์โปร์
มีพื้นที่ 813 ไร่ มีความสำคัญในระดับโลกเนื่องจากเป็นที่อพยพของ
นกต่างถิ่นและสายพันธุ์ดั้งเดิม แต่ใครจะรู้ว่าพื้นที่แห่งนี้ถูกพัฒนามาจาก
บ่อกุ้งกุลาดำที่เคยปล่อยให้ร้างมาเป็นเวลานาน
66
